Journaliste Evy Vercammen werd dankzij haar stage hoofdredactrice bij ZAP Magazine

“De harde journalistiek is niets voor mij”

Stilzitten doet journaliste Evy Vercammen niet. Sinds de oud-studente in 2010 afstudeerde aan Lessius Mechelen is ze ondertussen al aan haar derde job bezig. Vanaf eind december zal Evy jeugdinformatie medewerker worden van het jongerenmagazine mijnLeuven: ‘Dankzij mijn eindwerk ben ik bij het magazine terechtgekomen.’

Dat schrijven haar grootste troef was, wist Evy Vercammen al voor ze aan de opleiding Journalistiek begon. Voor de camera of achter de microfoon staan is haar helemaal niet op het lijf geschreven.  ‘Op de radio is alles live en kan je niets terugnemen. Wat gezegd is, is gezegd’, aldus Evy. ‘Om iets moois te schrijven moet je de tijd nemen. Je kiest zelf hoe je een artikel in elkaar steekt.’

De Studentenluis

De oud-studente nam in haar laatste jaar deel aan de Nederlandse wedstrijd De Studentenluis, waarin ieder jaar een student Journalistiek wordt genomineerd voor beste interview. Ze was de allereerste Vlaamse student die de prijs won. Haar winnende verhaal ging over een jongen wiens ex-vriendin plots voor de deur staat met het nieuws dat hij vader gaat worden. De studente werd met de prijs overvallen  in de televisiestudio op haar school. ‘Heel de school wist al dat ik had gewonnen, maar ze hadden het mij nog niet verteld’, zegt ze. Ze hadden de studente die dag met een excuus naar school geroepen. Tegen mijn zin zat ik in de televisiestudio om het geluid uit te testen, toen Pat Donnez plots uit het publiek tevoorschijn kwam om mij de prijs te overhandigen.’ Tevreden met de prijs is de journaliste zeker. ‘Het geeft nog eens de bevestiging dat ik het toch goed heb gedaan,’ vindt Evy.

Gelukzak

Evy: ‘Als ik mij ergens in interesseer kan ik mij er volledig in gooien.’

Na een succesvolle stage bij ZAP Magazine is Evy zowat in de business gerold. De hoofdredactrice, Lobke Gielkens, was zwanger en ging in september op zwangerschapsverlof. Evy kreeg al snel de vraag of zij Lobke wilde vervangen. Over haar antwoord moest ze niet lang nadenken. Ze mocht in augustus starten en besloot nog een vakantiejob te doen. In juli kwam ze op de redactie van Het Laatste Nieuws terecht, maar wist al snel dat het niets voor haar was. ‘Ik wil helemaal niet als freelancer werken. De harde journalistiek is niets voor mij. Ik ga liever voor zekerheid.’ Ze genoot na die maand nog twee weken van de zomer en begon dan aan haar kersverse journalistieke carrière bij ZAP. ‘Eind augustus werd ik gedurende twee weken ingewerkt en vanaf dan stond ik er alleen voor’, aldus Evy. Tot eind december kreeg de journaliste de volledige verantwoordelijkheid op haar schouders. Een erg drukke job voor een beginnend journalist zonder de nodige ervaring. ‘Maar ik vond het helemaal niet erg,’ zegt ze. ‘Als ik mij ergens in interesseer kan ik mij er volledig in gooien.’ 

Van eind december tot februari had Evy niets om handen. ‘Er is niet veel werk te vinden in de journalistiek’, weet ze. In februari is ze uiteindelijk bij Seven Productions terechtgekomen. Een reclamebureau dat campagnes maakt voor grote namen als JIM en Microsoft. Ook daar kreeg ze de volledige verantwoordelijkheid. Maar deze keer over het Mine magazine van Fortis. ‘Die job is me een beetje tegengevallen. Ik stond er niet 100% achter. Ik kon er wel vrij veel eigen ideeën insteken, maar er kwam een hoop extra werk bij kijken. Dat maakte de job niet erg aantrekkelijk.’ Uiteindelijk bleek de samenwerking tussen Seven Productions en Fortis stroef te lopen en kreeg Evy, na slechts drie maanden, te horen dat ze alweer van werk moest veranderen. Zes maanden later zou het Mine Magazine ophouden te bestaan. 

mijnLeuven

In september dit jaar was Evy voor de derde maal op zoek naar werk. Gelukkig duurde deze zoektocht niet lang. Eindredactrice Liesbet van mijnLeuven kende de jonge journaliste nog en bood haar meteen een job aan. ‘Door mijn eindwerk thisisleuven.be leerde ik Liesbet kennen. Ze reageerde op mijn website en nodigde me uit voor een babbel’, aldus Evy. Toen Liesbet besloot om in tijdskrediet te gaan en wist dat Evy’s werk bij Seven Productions er bijna op zat, vroeg ze de journaliste om haar plaats als jeugdinformatie medewerker in te nemen. Deze functie omvat zowel de verantwoordelijkheid over het jongerenmagazine, alsook de website, beleid en andere leuke projecten. Begin november kon Evy aan haar inwerkperiode bij het jongerenmagazine beginnen en vanaf eind december zal zij de nieuwe medewerker van mijnLeuven worden. Zo wordt dit haar derde job met een enorme verantwoordelijkheid. ‘Het is in het begin wel altijd bang afwachten’, vindt Evy. ‘Zal ik het wel aankunnen? Vraag ik me dan altijd af. Uiteindelijk is het wel leuk dat ik me elke keer weer kan bewijzen.’

Evy geeft nog wat goede raad aan studenten journalistiek -          Doe iets waar je voor 100% achter staat -          Neem de tijd om uit te zoeken wat je ook effectief graag doet -          Leer groeien in je richting -          Goede research en voorbereiding is erg belangrijk -          Durf doorvragen -          Wees altijd vriendelijk. Misschien heb je die persoon later nog eens nodig. -          Leg connecties. De meeste interviews krijg je via-via vast. -          Ga er nooit van uit dat je tekst in orde is. Laat altijd door iemand anders nalezen.

Paris, je t’aime

©Jessica Willekens

De zon schijnt door de spierwitte gordijnen en wekt me zachtjes. Een zacht briesje doet de gordijnen dansen in het zonlicht. Blootvoets stap ik het balkon op. Ik leg mijn handen op de zwarte frivole leuning en kijk, langs de ontelbare koperkleurige schoorstenen heen, recht naar de Eiffeltoren. Morgen begint mijn baan als tv-correspondente in Parijs. Ik mag op zoek gaan naar nieuws in de stad der liefde. De perfecte job voor een echte française als ik. Het zal mensen amper opvallen dat ik een immigrantje uit hun kleinste buurland ben. Om mijn leven in mijn droomstad met andere dromerige vrouwen te delen, regelde ik met het retro magazine Flow, dat zich sinds kort settelde in België, een freelance job. Vanaf heden schrijf ik, naast mijn job, de wekelijkse column Paris, je t’aime. Mijn eerste stuk is al op weg naar de mailbox van de hoofdredactrice. Dankzij haar vond ik trouwens ook dit prachtige appartement, dat ik deel met twee anderen: Florence, een typische Parisienne die Vogue-sigaretten rookt en ronddartelt op kilometershoge pumps, en Jean-Pierre, een stereotiepe metroseksuele jongeman die de laatste mode tot op de voet volgt en zich naakt voelt zonder een van zijn honderden sjakossen rond zijn rechterschouder. Mijn nieuwe leven begint hier, op dit moment, op dit balkon.
De bakker aan de overkant van de straat verkoopt de ene baguette na de andere, terwijl de bloemist ernaast zijn prachtige rozen tevoorschijn haalt. De stad is net wakker, net als ik. Klaar om er weer in te vliegen. Vandaag beloofden mijn huisgenoten om te gaan picknicken in een van de prachtige parken in de buurt. Ik adem de frisse Franse lucht diep in en verlaat mijn mooie balkon, doe een zomers jurkje aan en ben net klaar wanneer Florence de radio in de keuken opzet. Mijn laatste vakantiedag breekt aan. Vanaf morgen ben ik geen toerist meer, maar een echte Parisienne. Une journaliste à Paris.

Dit is fictie. Gewoon een column van een dromerige studente Journalistiek.